Reisdagboek 12: op ontdekking in Tasmanië

In Melbourne pakken we de boot en varen we in zo’n 10 uur naar Devonport. Ons avontuur begint in het noorden van Tasmanië en gedurende 3 weken ontdekken we dit geweldige eiland, dat ongeveer zo groot is als Nederland en België samen. Lees snel verder en ontdek wat we er allemaal deden!

Met de Spirit of Tasmania naar Devonport

Na een super chill verblijf in de wijk Carlton in Melbourne is het tijd om naar Tasmanië te reizen! Met de boot, de Spirit of Tasmania. Helaas begint onze boottocht met vertraging. We vertrekken zo’n 2 uur later en komen dan ook pas rond 21:30 uur aan op de camping die we gelukkig nog snel hadden geboekt. Hoewel je op de boot van alles kunt doen (als je wilt) vind ik dat de boottocht vooral heel erg lang duurt. Dat wordt nog wat als ik naar Nederland moet vliegen. 24 uur onderweg, hoe overleef ik dat?! 😉

De volgende dag doen we boodschappen en rijden we naar Latrobe waar het Warrawee Forest Reserve ligt. Hier willen we een wandeling maken in de hoop een platypus te zien. Latrobe noemt zichzelf ‘Platypus Capital of the World’, dus dat moet wel lukken zo te horen. Aangekomen bij het reserve valt het met bakken uit de lucht. We kijken elkaar aan en besluiten toch echt niet te willen wandelen met dit weer. Wat we wel gaan doen is een paraplu kopen. Degene die ik in Sydney had is aan het einde van z’n latijn en aangezien er de komende dagen wat regen is voorspeld leek het ons toch verstanding een nieuwe aan te schaffen. En Latrobe bezoeken we nog wel eens aan het einde van de reis. Dan komen we hier toch weer terug.

Gewapend met paraplu reizen we door naar het Narawntapu National Park. Waar het eigenlijk best prima weer is! Dit park wordt ook wel de ‘Serengeti van Tasmanië’ genoemd. Niet om de uitgestrekte vlaktes, maar om de vele dieren die je er ziet. Zo zag ik er tal van pademelons (soort Tasmaanse mini wallaby), wallaby’s, kangoeroes, kookaburras, verschillende andere vogels, een tijgerslang (minder grappig en heel giftig), een black tail possum en een blauwtongskink. Nog nooit zag ik zoveel dieren zo dichtbij mijn campsite! Ook hiken we naar Archers Knob. Vanaf deze heuvel hebben we een top uitzicht over het park, het strand en de kustlijn. Oh en we zien de mooiste zonsondergang van de hele reis! Wauw! Een heerlijk park om mee te beginnen.

De planning over de kop en op naar Hobart

Met een weersvoorspelling van zo’n 3 dagen regen, besluiten we de planning wat om te gooien. We hebben immers 3 weken de tijd, dus ook wel de ruimte om wat te schuiven. In plaats van te beginnen aan de oostkust besluiten we in een keer door te reizen naar Hobart. Daar de regen ‘uit te zitten’ en dan weer omhoog te reizen. Het is wat extra kilometers, maar daardoor hebben we wel overal het beste weer. Dus op naar Hobart! Maar eerst via Richmond, een super schattig dorpje. Met een mooie, oude brug. En heel veel Aziaten! Best toeristisch eigenlijk ook haha.

In Hobart boeken een privé kamer in een hostel voor 3 nachtjes, wat ons meer dan voldoende tijd geeft om Hobart te ontdekken. Zo bezoeken we Mount Wellington waar we een geweldig uitzicht over de stad hebben. Gaan we naar het fascinerende MONA Museum, bezoeken we de Salamanca Markets en eten we lekker buiten de deur (voornamelijk Aziatisch). Ook heb ik tijd om de foto’s uit te zoeken en weer wat te bloggen. En dus even een echt bed voor 3 nachtjes, ook wel weer lekker.

Meer lezen over bezienswaardigheden in Hobart? Dit zijn leuke dingen om te doen in Hobart!

We sliepen trouwens in een privé kamer in The Nook Backpackers. Een prima hostel, met goede faciliteiten in het centrum van Hobart. Mét, heel belangrijk voor ons, gratis parkeergelegenheid!

Chasing waterfalls in Mount Field National Park

Als we Hobart achter ons laten is de eerstvolgende bestemming Mount Field National Park. Hier lopen we van waterval naar waterval en door een bos met hele hoge bomen als we de ‘Three Falls’ hike doen. Een prima wandeling door de bossen, met als favoriete stop de Russell Falls. En een super mooie, hoge waterval! Op de weg terug drinken we nog een kopje koffie en eten we scones bij de Possum Shed (aanrader!) en zoeken we nog ruim een uur naar de platypus die in de rivier vlakbij leeft. Helaas zonder geluk, want we vinden hem niet. Volgende keer beter!

Met de ferry naar Bruny Island

In onze planning voor de komende dagen hebben we ook geprobeerd om alles een beetje slim te plannen in verband met Kerst en Oud & Nieuw. Vanaf Kerst t/m eind januari hebben de Ozzies zelf namelijk ook (zomer)vakantie. Wat betekent dat ze er massaal op uit trekken, veelal met caravan of vouwwagen, en hun vakantie op de camping doorbrengen. Het zal dus steeds drukker worden. En dingen zullen vol gaan zijn. Nu hebben wij tijdens onze hele reis nog bijna niets in het voren geboekt. Op af en toe een hotel of Airbnb na. Toch zullen we voor de feestdagen wel iets moeten regelen, want anders hebben we niets.

We besluiten de dag ervoor en Kerstavond door te brengen op Bruny Island en op Eerste Kerstdag te verplaatsen. Dit zal bijna niemand doen, dus dat scheelt drukte op de boot van Bruny Island terug naar het grote eiland. Ook kiezen we ervoor om op Oudjaarsdag te verplaatsen en boeken we op sommige plekjes twee nachten. Alles om wat drukte en gestress voor het vinden van een plekje te voorkomen.

Bruny Island dus! Onze volgende stop. Bruny Island ligt op zo’n 15 minuten varen van het vaste (ei)land en is per auto ferry te bereiken. De auto kan dus gewoon mee. Wel zo handig, want het eiland is zo’n 100 km lang! Er is super veel te zien op Bruny! Je kunt er prachtige wandelingen maken, hebt er mooie stranden en kunt er veel lokale producten proeven (o.a. kaas, cider en bier). Genoeg leuks om je er een paar dagen te vermaken.

Wij wandelen er o.a. de ‘Fluted Cape’ track en slapen helemaal in het zuiden van het eiland vlakbij het strand van Cosy Corner. Ook genieten we van het uitzicht vanaf The Neck, een smal strookje land dat het noordelijke met het zuidelijke deel van het eiland verbindt. En zien we een albino wallaby! Heel bijzonder, want deze leven alleen op Bruny Island!

Meer lezen over de mooiste hikes in Australië? Dit vind ik de 18 mooiste wandelingen in Australië. Deze wil jij niet missen!

Cultuur en natuur op de Tasman Peninsula

Van Bruny Island nemen we de ferry terug naar het vaste eiland. En inderdaad op Eerste Kerstdag doen maar weinig mensen dat, dus delen de boot met een handjevol andere slimmeriken. Daarna rijden we voor naar de Tasman Peninsula. We hebben voor 2 nachten een camping geboekt in Port Arthur. Leek ons wel zo slim met Kerst. Onderweg bezoeken we nog een aantal te gekke uitkijkpunten zoals Tessellated Pavement, Devils Kitchen en de Eaglehawk Neck. Oh en weer een blow hole zonder blow 😉 Daarna gaan we naar de camping en bereiden we ons kerstdiner (kaasjes, worstjes en crackers met smeersels en biefstuk) en maken een kampvuur. Anders dan anders, maar een prima Kerst!    

De volgende dag, Boxing Day, bezoeken we Port Arthur. Midden 1900 één van de meest gevreesde gevangenissen ter wereld. Gevangenen werden hier stukje bij beetje gebroken en ontsnappen was hier zo goed als onmogelijk. Online heb ik gelezen dat er in de ochtend een cruise schip met 1.900 mensen aankomt in Port Arthur en deze de site ook zullen bezoeken. Het lijkt me daarom slim om pas na de lunch naar de historische plek te gaan in de hoop dat alle cruise-mensen alweer op de boot zitten. Dit blijkt een verstandige keuze, want als we rond 14:00 uur aankomen zijn er nog best wat mensen, maar om 15:30 uur is het op sommige plekken bijna uitgestorven! Wat een geluk! Port Arthur is een bijzondere plek.

De volgende dag is het tijd voor de volgende hike. We wandelen wat af hier op Tasmanië! Deze keer hiken we naar Cape Hauy. Een geweldige wandeling door het bos en langs de kust. Met onderweg een hele hoop trappen. Omhoog, omlaag en weer omhoog. Maar het is het allemaal waard, want het uitzicht vanaf Cape Hauy is prachtig!

Het unieke Maria Island

Na de hike rijden we door naar het plaatsje Triabunna. Er is geen klap te doen in dit plaatsje en het staat dan ook vooral bekend als gateway naar Maria Island. Een auto-vrij eiland waar je, naast een eenvoudige accommodatie en een handjevol campings, helemaal niets vindt. Behalve wildlife en natuur. We nemen de ferry en staan zo’n half uur laten op Maria Island. Wat is het er mooi! De eerste blik op het eiland is al geweldig, dat beloofd nog wat voor de rest.

Wij hebben besloten vandaag vooral wandelend (en op het poederwitte strand) door te brengen. Zo hiken we naar de Fossil Cliffs en naar de Painted Cliffs (mijn favoriet). En zwemmen we er zelfs in de zee! Best wel koud, maar als je er eenmaal aan gewend bent voel je niet meer dat je half verdoofd bent 😉 Een hele fijne dag op een relaxt eiland. Oh en we zien wombats! Heel veel wombats! Jeej, die kunnen we nu ook afvinken.

Helaas geen Tassie Devil. Een paar jaar geleden zijn hier een aantal gezonde Devils uitgezet in de hoop hier een nieuw en gezond bestaan (zonder de verschrikkelijke gezichtstumor) op te bouwen. En dat lijkt goed te gaan, dus dat is mooi gezien er niet meer zoveel van zijn. We sluiten de dag af met een zelfgebakken maaltje op de camping. Geen fancy maaltijd deze keer, die houden we tegoed.

Witte stranden in het Freycinet National Park

Van Triabunna rijden we naar Freycinet National Park. Eigenlijk wilden we de hike naar Wineglass Bay doen, maar hebben daar beiden geen zin in. Iets met 30 km wandelen in de afgelopen 2 dagen. We besluiten een camping op te zoeken en helemaal niets meer te doen vandaag. Uiteindelijk weten we het laatste plekje op de gratis camping bij Friendly Beaches te bemachtigen. Lucky us! Hier gaan we de komende 2 dagen niet meer weg. Wel delen we het plekje met een ander stel, maar dat is prima. Het plekje is groot genoeg en wat kan je ervan zeggen op een bomvolle gratis camping! Ze nodigen ons uit om in de avond mee te gaan naar Bicheno. Hier komen de pinguïns na zonsondergang aan land om hun jongen te voeren. Helemaal leuk!

In Bicheno wachten we in het donker en turen en turen. Na lang wachten zien we ze aan land komen. Over de rotsen springen een paar pinguïns op weg naar hun kleintjes. Wanneer we terug lopen naar de auto horen we naast ons ineens geluid. Als we goed kijken zien we dat het baby pinguïns zijn. Ze zijn uit hun holletje gekomen en gillen naar papa en mama dat ze honger hebben. We besluiten te gaan zitten en wachten. Niet veel later komen de ouders eraan en voeren ze de jongen! Wow, daar zaten we dus (per toeval) ineens naast.

De volgende dag is het wel tijd voor de hike naar de lookout en naar Wineglass Bay. Wederom heel veel trappen, zo’n 1.000 stuks (one way), maar prachtig! Ook bezoeken we het geweldige Honeymoon Bay (nee mensen nog steeds geen aanzoek helaas) en chillen we op de beach!

Devils in het echt en de Bay of Fires

We laten de fijne Friendly Beaches camping achter ons en besluiten een sanctuary te bezoeken. Omdat we verwachten de Tassie Devil niet in het echt te zien en hem eigenlijk niet missen tijdens ons bezoek aan Tasmanië. De enige manier om hem dan te zien is het bezoeken van een nature park. Dat is dan ook wat we doen. In het park leven verschillende Australische dieren en het is erg leuk om meer over ze te weten te komen. De gids is dan ook erg goed! Maar waar we eigenlijk voor komen zijn de Devils. En we zien ze. Een stuk of 8. Enerzijds zijn ze er mega schattig uit. Totdat je ziet eten. Ze ziet strijden om eten. Ze hoort grommen en ziet dat ze hun naam eer aan doen. Wat vond ik het bijzonder ze te zien! Onze favoriete Looney Tune in het echt!

We rijden naar St. Helens. Ook hier hebben we een camping geboekt. Het is vandaag namelijk Oudjaarsdag en het is overal erg druk! Beter gegarandeerd een plekje op de camping. Daarnaast heeft deze camping een bandje met live muziek. Wel leuk om het jaar zo af te sluiten. Tot 00:00 uur spelen ze en daarna wensen ze iedereen een gelukkig nieuw jaar. Ze spelen hun nummer af en iedereen gaat naar huis. Lekker Australisch 😉 Om 00:15 uur liggen we dan dus ook op bed.

De volgende dag staat Mount William National Park op de planning. Een onbekend park wat zeker niet gemist mag worden. We beginnen bij Eddystone Point. Het meest zuidelijke puntje van dit park. En het meest noordelijke puntje van de Bay of Fires en gelijk mijn favoriet! Er is niemand (op twee vissers na) en de rotsen steken prachtig af bij het water. Ook vind je hier een lighthouse. We rijden het Mount William National Park verder in en hiken naar de top van Mount William. Een gemakkelijke wandeling, met een mooi uitzicht als beloning. Op de weg terug bezoeken we ook nog andere plekjes in de Bay of Fires. Zo bezoeken we ‘the Gardens’, Jeanneret Beach en Binalong Bay. Allemaal mooie plekjes om je prima te vermaken!

De summit van Cradle Mountain

Eén van de mooiste plekjes van Tasmanië staat nu op de planning: Cradle Mountain-Lake St. Clair National Park! De bergketen die je op de cover van alle Tasmanië boekjes tegenkomt. Maar is het er echt zo mooi?

Helaas is de enige camping in het park vol, dus slapen we buiten het park. We moeten alleen iets eerder op om op tijd in het park te zijn. En dat is eigenlijk ook geen probleem. Rond 09:00 uur zijn we in het park en brengt de shuttle bus ons naar Ronny Creek Carpark waar we aan onze hike beginnen. We willen de Cradle Mountain summit hike doen. Een wandeling die via o.a. de Marion Lookout (wauw! zo mooi!) naar de top van Cradle Mountain loopt. Alleen weten we niet helemaal zeker of we dit aankunnen. Inmiddels hebben we al heel veel hikes gedaan, maar voor deze hike staat 6-8 uur een het laatste stuk omhoog is puur en alleen rots klimmen.

We besluiten sowieso tot de Kitchen Hut, de laatste plek voordat je aan de top begint, te hiken en dan te besluiten hoe we ons voelen en of we ervoor willen gaan. Binnen 2 uur staan we nog vol energie bij de Kitchen Hut. We kijken elkaar aan en besluiten er zonder twijfel voor te gaan. Voor het laatste stuk staat 2,5 uur retour. Wij lopen altijd alles sneller, dit kan ook vast sneller. Nou, deze keer niet hoor! In een uur een 15 minuten kruipen we omhoog. Van rots naar rots. Dit is toch wel de zwaarste hike tot nu toe in heel Australië hoor. En de één na zwaarste ooit. Alleen de hike naar de Mirador las Torres vond ik zwaarder. Maar we doen het toch maar en we halen de top! Het uitzicht is adembenemend!

Maar nu moeten we nog terug! Shit! Gelukkig gaat dit een stuk gemakkelijker, want 45 min later staan we weer beneden. Nu het laatste stuk nog naar het Dove Lake Carpark. We lopen een andere route dan de heenweg, langs de bergketen. Prachtig, maar als we een stuk via kettingen moeten afdalen vinden m’n knieën het toch niet meer zo leuk. Uiteindelijk lopen we de hele route in 6,5 uur. Totaal gesloopt, maar vooral trots dat we het gewoon hebben gedaan. We hebben de top gehaald en het was het allemaal waard. Zelfs de drie dagen fikse spierpijn die volgden.

Op naar the Wild West of Tasmania

We besluiten om door te reizen naar Strahan. Gelegen aan de westkust van Tasmanië, aan de Macquarie Harbour. De toegangspoort tot het Franklin–Gordon Wild Rivers National Park dat tot de werelderfgoedlijst behoort. Dat nationale park is ook precies de reden waarom wij Strahan bezoeken. We maken er 6 uur durende een boottocht die ons meeneemt door de haven tot in diep in het nationale park. Stoppen op Sarah Island dat bekend staat om haar verleden als gevangenis en leren alles over de houtsoort Huon Pine. Een prachtige boottocht. Alleen helaas voor ons is het weer deze middag compleet omgeslagen en gaan we van geweldig zonnig weer in de ochtend, naar grauw weer in de middag. Ook dit hoort bij de Wild West.

Na de boottocht gaan we terug naar de camping. We hebben die dag al een keer gezocht naar een platypus die in de rivier rondom de camping moet wonen, maar hem tot nu toe nog niet gevonden. Het is inmiddels donker, dus besluiten het nog een kans te geven. En jahoor, we vinden de platypus! Hij zwemt op z’n gemakje door de rivier en laat zich onverstoord door ons volgen. We lopen steeds een stukje verder om hem weer voorbij te zien zwemmen. Wat een schattig beestje. Kleiner dan ik dacht, maar weer eentje die we af kunnen vinken, jeej!

We hadden nog veel meer van het westen (en het zuiden) van Tasmanië willen zien, maar helaas is ook 3 weken (veel) te kort! Vanuit Strahan reizen we daarom terug in noordelijke richting. Naar Stanley. Hier vindt je The Nut, een grote rots aan zee. Een beetje zoals Uluru, maar dan anders. Vanaf The Nut heb je een prachtig uitzicht over het dorpje Stanley en de Bass Strait. We vinden ook een leuke camping die uitzicht biedt op The Nut. ’s Avonds als het net donker is vind je ook hier pinguïns. Net als in Bicheno komen ze hier aan land om hun jongen te voeren en in de rotsen en onder de bossen te rusten. Alleen hier zijn er niet zo’n 6 pinguïns, maar wel 100! Overal waar we kijken komen pinguïns aan wal. Springen van de ene naar de andere rots om vervolgens de bosjes in te gaan en hun jongen te voeren. Ze zijn echt overal. Wat een bijzondere ervaring!

Onze laatste volle dag op Tasmanië is aangebroken en die gebruiken we uiteraard om terug te reizen naar Devonport. Want hier vandaan gaat onze boot weer terug naar Melbourne. Maar ook om nog wat leuke dingen te doen. Zo reizen we via het schattige plaatsje Penguin. Je vindt hier van allerlei dingen met pinguïns erop, maar het leukste is de reuzenpinguïn. Ook reizen we via het dorpje Burnie waar we een korte stop maken. Later op de dag gaan we ook terug naar het Warrawee Forest Reserve, waar we op dag één waren, in de hoop nu wél een platypus te zien. We hebben er al eentje gezien in Strahan, dus weten nu nog beter waar we op moeten letten. Die was in het donker, dus hopelijk vinden we nu eentje in het licht. Een lastige opgave omdat ze vaak ’s avonds pas actief zijn. Maar je weet maar nooit.

We wandelen door het park en vinden, naast een leuke boswandeling, niets speciaals. Nog even Googlen waar de platypus vaak gezien wordt en gaan op die plek aan de rivier zitten. Pakken onze campingstoeltjes en een drankje erbij en niemand doet ons wat. Kom maar door met die platypus. De tijd verstrijkt en er gebeurt niets. Net op het moment dat de boyfriend er klaar mee is, zie ik ineens iets bewegen. Ja! Het is een platypus. Deze keer overdag. Hij zwemt vervolgens een half uur lang op z’n dooie gemakje een beetje door de rivier. Op zoek naar eten. Gaat weer onder. Komt weer boven. En wij kunnen hem in alle rust bekijken.

Dat wildlife spotten blijkt toch wel één van de leukste dingen hoor! En een goede afsluiter van onze reis door Tassie. Wat was je geweldig. En het mooie is, die paraplu die we aan het begin hadden gekocht hebben we dus niet eens nodig gehad!

♥ Inmiddels zijn we weer in Sydney en zit de roadtrip erop. Nog 2 weken genieten, de auto verkopen en dan is het tijd om weer naar Nederland te gaan.